Één doel
top 10 op het NK…. 7de geworden op het Nederlands kampioenschap Marathon in Amsterdam! Samen met Vincent van Beek en loopwijzer dit pad bewandeld. Een week later nog aan het buzzen, hierbij het verslag van de Loopwijzer-loper.
Met uitgesproken doelen kan je jezelf eigenlijk alleen maar in de vingers snijden. Not this time. Typerende uitspraak van 3 jarige zoon:
“pappa rende echt hard op TV en ging vrouwen inhalen”
Voorbereiding
Km 0: Met coach Vincent van Loopwijzer meteen een plan opgesteld. Deze man, zoveel empathie, flexibiliteit en positiviteit: hij ging me begeleiden op zowel mentaal- als trainingsaspect. Maanden van 120-137km weken gingen (op maat) voorbij. Door een goede generale op zowel Noord-Gestoord (14:55), CPC (1:07) als Singelloop (31:15) voldoende moraal na een week koolhydraten stapelen om het doel te verwezenlijken
Km 0-5
Samen met concollega een plan gesmeden om bij de (wereld)topvrouwen te starten. En dat hebben we geweten. 3:03 de eerste km en 3:10 gemiddeld over de eerste 5km. Dit was niet het plan als het veeel sneller ging dan de beoogde 3:20 p/km. Citaat van Vincent “De eerste 10km weet je of je goed bent”
Km 5-10
Als 3 stereotype westerste NK strijders tussen de wereldtop met pacers voelde, gecombineerd met de cameraploeg, machtig. De benen vonden het ook machtigmooi, maar niet makkelijk. Door navigatiefouten bij amsterdam-zuid werd er (te) hard doorgepaced. Benen begonnen zich niet helemaal te voelen alsof er nog 32km moest worden afgelegd.
Km 10-15
één angst was er, bij de amstel solo verder moeten. De benen liepen vol, de mindset was goed maar na 14km werd de pace ondraaglijk. Als een stervende zwaan wat minuten van fame op NPO1 gepakt en bij 15 km, het slechtste punt bij de Amstel moeten lossen.
Km 15-20
Vanaf 16km solo door tegen de wind in langs de Amstel. Ziel onder de armen en stiekem denken om te keren bij 17km, droom viel in duigen met 3:34 als tussentijden… Rekenden had ik zo hard gelopen het eerste stuk dat ik stukje kon vervallen, bleef ik mezelf vertellen. 1 focus: kortste lijn tegen de windkracht 4 in langs de Amstel.
Km 20-25
Gelukkig heb ik, mede door het wielrennen, de hardheid om de knop om te zetten. Vanaf 20km wind mee en tempo maken. 1:10 op de halve, het kon slechter. Gelukkig door de ongekende support van vrienden, familie en sponsors de focus kunnen houden. Ook al was de blik op oneindig, ik heb alle mensen gehoord die “loopwijzer loper” riepen.
Km 25-30
Uit mijn geheugen, lijdensweg door het meest saaie gedeelte van het parcours. Geen lopers, amper publiek.
Km 30-35
Het bezemen kon beginnen. Met een steady solo pace mensen kunnen inhalen, wie had dat gedacht?! Dit was een beloning van het volhouden en een resultaat van de heftige schema’s afdraaien (thanks Vincent).
Km 35-40
Vol moraal het fameuze Vondelpark in met jubelende mensen. Er zat nog een versnelling in, netjes <3:30 kunnen lopen en er in gaan geloven dat het mooie verbetering in ieder geval qua tijd was.
Km 40-42,2
Positielopen kon beginnen, niemand van het NK achter me, dus gedegen van de slotmomenten genieten. Het stadion in, traanbuizen al leeggeraakt, realisatie van een puike tijd was een feit. Emotioneel de laatste meters beleven: 2:25:02 
“Als je iets wil, ga er voor!”
Ik had dit doel eigenlijk onrealistisch ingezet, maar door vertrouwen, helemaal van mijn achterban, erin gaan geloven.
Geef een reactie