Boren in Sankt Moritz

Vol enthousiasme deel ik het verslag van mijn eerste hoogtestage in Sankt Moritz. Per dag beschrijf ik de hoogtepunten van deze 2 weken met onder andere: trainen met het NN Running Team, heftige baansessies, epische fietsritten en een 220km loopweek. Wees voorbereid!

Woensdag 9 aug: Samen met Dominic Bersee en Philip Wong vroeg in de morgen vertrokken en afscheid genomen van mijn lieve vrouw en zoon. Opgevouwen tussen de bagage en de 3 (gedemonteerde) racefietsen vertrokken we. Doel van vandaag: aankomen in Sankt Moritz en even de benen losgooien. Met wat kleine haperingen tijdens de reis in Duitsland eerst een loslooprondje gedaan op 715m hoogte. Bijzonder slechte benen maar dat werd met de kilometer minder. Direct nog “goedkoop boodschappen” doen in Duitsland en doorrr. Een groot deel van de rit op mijn rekening genomen, vooral de bergpass over in de fijne BMW van Dominic was goud. Eenmaal op hoogte aangekomen om 21:00 uur kriebelde de benen en had ik toevallig de hardloopkleding nog aan… Dus solo in het donker de ontgroeningsronde op 1800m hoogte om het epische meer heen. Het ademhalen was even wennen maar ik rolde er makkelijk in. Vervolgens de andere huisgenoten ontmoet: Tom de Heiden, Noah Schutte & Hlynur Andresson. Direct een fijn gezelschap.

Donderdag 10 aug: Dagelijks via René van Dailyrun op maat gemaakt trainingen voorgeschoteld gekregen. In het begin van de hoogtestage voornamelijk controle krijgen over je energiesysteem op hoogte. Deze donderdag dan ook 2 korte loopjes gedaan met een fietsrit tussendoor. Vooral de 2de loop viel redelijk zwaar qua ademhaling en tijdens de fietsrit was het samen met Dominic en Noah even zoeken naar gunstige fietspaden (verhard).

Zaterdag 12 aug: Duurloop 90. Wanneer ik dat op het programma lees wil ik hier altijd iets leuks van maken in plaats van de standaard rondje, standje gaan (in Z1 het tempo wat je inmiddels uit je hoofd kent). Samen met Tom & Philip in de vroegte de natuur zien ontwaken met een mooie trail. Tom zocht het nog hogerop met een extra lus, na 95 minuten waren Philip en ik meer dan voldaan. Het voordeel van een trainingskamp is dat je genoeg tijd overhebt voor andere dingen zoals andere sporten (haha). Samen met Philip om 10:00 uur de Albulapass opgereden, pittige klim maar behouden omhoog gereden. Bij bovenkomst direct omgekeerd. 

Zondag 13 aug: Two runs a day keeps the doctor away… Voor het eerst solo in daglicht de ochtendglorie van Sankt Moritz beleven. Dauw op het meer, geen verkeer, een lege baan: dit was adembenemend mooi. Wat ook adembenemend was waren alle meters na de eerste 100m sprinten op de baan. Zuurstoftekort all over. Gelukkig wel mooi afgerond. ’S middags met de kabelbaan, kosteloos met onze elitecard, omhoog naar een skistation op 2500m om te lunchen. Alles was dicht dus droop de groep af en konden Dominic en ik ons uitgepijlde ronde meer doen op 2550m hoogte. 10km op rustig tempo, in blote bast en aan de praat geraakt met een zeemeermin. Het was zo helder en schoon water dat ik me niet kon inhouden: Run -> Dip -> Lift. Heerlijk een duik genomen en met Dominic naar 3067m met de kabelbaan. Unieke ervaring.  

Dominic staat al half met zijn hardloopkleding aan. “Wat ga je doen?” “Even een loopje met Richard Douma” (recordhouder op 5k en 10k en 2:11 marathoner). Dit kon ik natuurlijk niet voorbij laten gaan en samen met de recordhouder van IJsland Hlynur aangesloten voor duurloopje. Het was uiteindelijk een begin van een contact welke bij meer trainingen is betrokken. Aangegeven dat we de volgende dag (dinsdag) afdaalde naar Italië voor een baantraining in Chiavenna, daar was hij wel voor in. 

Dinsdag 15 aug: In tijden weer eens ontbijten voor een loop, dat was lang geleden. Vandaag 8-10x 1000m op de baan. Zoals hierboven aangegeven joinde Richard ook de trein. Na een inloopstuk van 4km begonnen met de boorsessie. Rond 3:10 was de bedoeling. Ik merkte al snel dat er meer in de benen zat. De eerste sessie solo gelopen en toen roulerend met Dominic en Richard de 1000meters in 3:02-3:05. Poei dit was mooi… De achtste herhaling het kopwerk genomen en even de tank leeggetrokken. Parkeerkaart nodig maar helemaal terecht met deze buffels en rondetijden. Ook kennis gemaakt met de vriendin van Richard, Maron. Veel mooi beeldmateriaal gekregen en ondersteuning qua voeding, ook dit was niet de laatste keer :). Ik kon met zekerheid dat dit de mooiste sessie was van mijn hardloopcarriere tot dan toe (15 aug ;)). 

Daarna heerlijk pasta gegeten (volgens de etiquettevan Hlynur, geen Pizza in de middag) en afgetopt met een pistache gelatooo. Met megaveel goesting en een korte powernap me klaargestoomd voor de 2de sessie. Samen met Noah en Philip vertrokken en zelf met een pompset in de oren (Defqon liveset van Rooler, aanrader) een uur rond een verder gelegen meer met 3x10minuten Z2 erin om de dag de dag te kunnen noemen. ’S avonds met de heren nog gratis naar het zwembad waarbij het vooral om het bubbelen ging haha.

Woensdag 16 aug: Anderhalf uur op het programma met 3x10m Z2, krijg ik dan helemaal geen rust? Kennelijk hoefde de benen dat ook niet merkte ik. Met Philip geflaneerd door de bossen en de flow van de trailpaden helemaal te pakken. “Don’t Count your Miles, but make your Miles Count”. Nou nu even een goede combinatie, woensdagochtend 9 uur en volgens schema gelopen en 100k in de pocket. Best een mooie mijlpaal.

Dit was een mentale kwestie. Er stond anderhalf uur op het programma om te fietsen maar niemand wilde mee en ik had 0 goesting… Je kan dan een paar dingen ondernemen. De makkelijkste is om helemaal niks te ondernemen. Daar was ik bijna content mee totdat ik me bedacht dat we een supermooie col hadden afgedaald/beklommen richting Italië. Die ging ik dus maar fietsen. Verdraaid, dit was wel ontzettend mooi, een goede afdaling ingezet om vervolgens de tientallen haarspeldbochten omhoog te rijden. Rijden nadrukkelijk want dit leek niet op de tijden die ik hier in 2015 had genoteerd ;). Bij terugkomst contact gehad over de training van morgen met Richard en een speciale gast ging mee

’S middags nog een baantraining solo met een stiekeme filmer in het atletenhok. 10x300meter best wel behoorlijk hard vlammen na de ochtendsessie. Benen vielen niet tegen maar deze waren wel redelijk op toen ik terug kwam in onze luxe accommodatie. 

Vrijdag 18 aug: Warning: Koninginnenrit. Samen met Noah en Dominic de kleinste loop te rijden. 100km met 2400 hoogtemeters en 2 beklimmingen. Ik was van plan om een gedeelte mee te rijden en dan om te keren. De heren wisten alleen wel weer hoe laat het was toen ik aangaf dat ik in ieder geval genoeg eten meenam. Het pompidom omhoog rijden werd stevig doorrijden, tegen het boren aan ;). Bij het ingecalculeerde omkeerpunt natuurlijk niet mans genoeg om echt om te keren en de rit samen afgemaakt. Had ik niet willen missen, vooral de 30km Albulapass was adembenemend, tevens de rekening voor de 3 taartjes en 3 koffie op de top haha. 

Ik kom natuurlijk hier niet enkel om te fietsen. Heuvels voor lunch dus tijdens een mooie trail die ik had gestolen van Jill Holterman. Solo weer even flaneren met Dimitri K in de oren. Bij terugkomst contact gehouden met Nienke Brinkman en onze coaches. Zaterdagochtend baantraining samen!

Bij terugkomst naar het vliegveld gereden om Noah, Dominic & Hlynur te voorzien van voeding en materiaal, aka verzorger. Dat gaf ook wel een voldoening, helemaal op de high van de ochtendsessie voortbordurend.

Even een shoutout naar DailyRun & HM Sportmassages. In het bijzonder naar Maarten, René, Hans & Vincent, zonder de middelen, schema’s & coaching was dit lichamelijk nooit mogelijk geweest. Gooi daar de behandelingen van HM Sportmassages bij (op zowat wekelijkse basis) en ik kan zeggen dat ik me na 220k nog fris voel in de benen terwijl dit een enorme impact is. 

Maandag 21 aug: Last full day in paradise… Out with a (double) bang. Threshold training for breakfast. Met Maron & Richard contact gehouden voor de laatste specifieke sessie. 4x2km en 4x1km threshold (onder marathontempo). In het busje van Richard samen in het pikkedonker achterin met Sven (Edwin ook mee) naar het vliegveld. De tempo’s vlogen om de oren, zonnebril op, samen met Richard boren over het gravel. Dan zie je ook weer dat hij een echte buitencategorie is, wat een snelheid zit er in die gast. Met de nodige oppeppingen van Maron de tempo’s zeer solide gelopen. De 2km is 3:09-3:20 en de 1km in 3:04-3:08 afhankelijk voor de stijging of daling op het grind. Redelijk emotioneel de laatste kilometer, de laatste in dit paradijs.

 De reistijd voor dinsdag was even schrikken, vooral de vertrektijd. Op advies van Richard de ochtendsessie voor vertrek maar deze middag gedaan om nog een beetje fris thuis te zijn voor mijn gezin. De laatste 10km van het trainingskamp voornamelijk solo gedaan. De omgeving gevoelsmatig ook uitgespeeld, was prima geweest qua tijd zo!

Dinsdag 22 aug: 5:15 de wekker, 6:00 rijden Dominic en ik in het donker weg. Met een aantal obstakels toch de trein op Stuttgart gehaald. Alleen op een vervolgstation de trein volledig gemist omdat ik op het goede spoor aan de verkeerde kant vogeltjes zat te kijken. Later de vermoeidheid omgezet in een powernap en het schrijven van deze blog.

Al met al een ones in a lifetime ervaring, dit pakt niemand meer af. Op naar meer!

Personen die ik graag in het zonnetje wil zetten waardoor dit mogelijk is gemaakt: