VAN CORONALOPER TOT 14DE NL’ER OP MARATHON: 2:28:18
Woorden schieten tekort. Één doel had ik dit jaar: onder de magische grens 2:30 lopen…Hierbij het verslag wat geen cliffhanger heeft want de tijd is al vrijgegeven!
Vincent van Beek wat een held ben jij.
Daar wil ik de epistel mee beginnen die nu begint, later meer.
Vanaf Amsterdam okt 21’ volledig verkocht aan de marathon. Het was een beleving die ik nog nooit mee had gemaakt waarvan ik dacht dat dat het ultieme was, zoals veel eerste keren. Ik wist het op dat moment zeker: die 2:39 moet verbroken worden en ik ga er veel aan doen dat te behalen.
Op dat moment kwam Vincent, eerder op de achtergrond maar nu op de voorgrond, in beeld. Met een tussenstop in Nacht van Groningen was er door het volledige vertrouwen en de perfecte schema’s (en vriendschap
) voldoende fundament om NN Marathon Rotterdam in te gaan.
Fietsvrienden heb je voor het leven? In ieder geval geldt dat wel voor Marcel Panen. “Ik loop rotterdam”. Waarop marcel reageert: “blijf je slapen?”. De overnachting op km 6.9 op het parcours gaat nu dan ook de boeken in. Op naar de wedstrijddag.
5:30, heerlijk geslapen, benen jeuken en blijf nog even liggen. Netjes voor 8:00 mijn (voor de zoveelste keer) vezelarme maaltijd naar binnen. Hierna kon het chillen en het verwelkomen van vincent en Michael beginnen. Ontspannend met zen 4e (als een echt prof vergezeld door deze gasten) naar de start. Zenuwen onder bedwang, gel erin en wachten op de traditionele start.
10:00: start! Direct de brug op, tempo zoeken en kijken welke groep geschikt zou zijn. 3:34 was de gewenste pace maar al snel merkte ik aan mijn benen dat er meer in zat. Het ging smooth en ik was er duidelijk klaar voor. Rondetijden van 3:28-3:29 waren de standaard. Goed gehobbeld tot de halve marathon.
21.1km, waar het een geoliede groep was werd het een select-bezemgezelschap die 1:13:59 klopt de op halve. Was dit te heftig? Zou dit fataal worden? Het bijgestelde doel was iig om die 3:30 per km vast te houden. We draaide als groep van 4 man goed door met een lokale held van Rotterdam Edwin Van de Merbel.
26km, de Erasmusbrug over, episch, de geur van de echte stad. Met 3 man over nog maar. Ik knalde door en overal waar de mannen aan de kant moesten staan, stonden ze. Op 33,5 km liep ik alleen en baalde ik dat ik geen bezem had meegenomen (met bosjes vielen ze uit).
34km, het moment, tevens toppunt van de loop: de supporterschermen. Als thuissupporten kon je een videoboodschap insturen. Wat een moment… Eerst Nils van Loopwijzer, toen Maarten en als afsluitend scherm de boodschap van Iris en Tijmen. Tranen rolden en nog nooit zo emotioneel geweest aangezien dit de twee personen zijn die echt wel de stress van mij hebben ervaren… huilen en supertrots.
Vanaf toen was het vliegen… geen terugval gewoon gaan. Het bos door en flaneren met de duizenden toeschouwers… dit gaf ik na die videoboodschappen niet meer weg.
Gedragen door het publiek de laatste km’s in, wat een feest. Die 3:30 was de enige constante en kon hem doortrekken. De run opgedragen aan Iris en Tijmen (omdat ik niet de makkelijkste was en veel van hun hou) en dik gefinish in een tijd van 2:28, 3:30 de kilometer.
Emotioneel ingestort daarna van ongeloof en nog even de fame gepakt op de NOS.Dank jullie vrienden die massaal voor, tijdens en na de loop berichten hebben gestuurd! Tot snel
Geef een reactie